Laborum voluptate pariatur ex culpa magna nostrud est incididunt fugiat pariatur do dolor ipsum enim. Consequat tempor do dolor eu. Non id id anim anim excepteur excepteur pariatur nostrud qui irure ullamco.
Polderklavier
De horizon is omzoomd met stapeltjes bieten. Links op de vlietdijk vecht de buurman met de wind. Ik rook onder een lage hemel en instrueer de spreeuwen als een vliegeraar. Rechts ligt het dwaalspoor, beter verlicht.
Voor ik afsloeg, had ik de geur van de vliet en de ruis van de oude esdoorn in een vloeitje kunnen draaien. De meeuw slaakt zijn kreten al te prozaïsch.
Hier, nu, is de waterlijn verlaten. Nooit helemaal donker. Men liegt dat de maan geregeld aan het water zou trekken, maar elke golf is het ophalen van een schouder. Een lethargisch lijf draait zich over de bodem. Een bejaarde geiser zonder streken, alle aspiratie opgeborgen in een tinnen pot.
La vie artistique: La Traviata - Journal de Monaco (1932)
A.C. (1932). La Vie Artistique: Théatre de Monte-Carlo — La Traviata. Journal de Monaco, 3876, p.5
Programa oficial "Manon" - Gran Teatro del Liceo (1927)
In het programmaboekje voor Massenets “Manon”, Gran Teatro del Liceo, 3 november 1927, herkennen we Malvina Bovy in de titelrol, en André Burdino als des Grieux.
L'heurese cantatrice - Hebdomadaire Cyrano (1936)
In de satirische revue Cyrano vinden we in 1936 een cursiefje gewijd aan Vina Bovy:
Nos amis belges sont attristés. Les journaux français s’obstinent à nommer Mme Vina Bovy, une grande cantatrice… française.
La belle chanteuse est originaire de Gand, elle travaillait dans une usine de bougies, symbole de l’éclat qu’elle devait jeter sur la scène. Elle épousa le ténor André Burdino, qui lui donna les meilleurs professeurs. Après un divorce qui désespéra le chanteur, Vina Bovy épousa l’ancien écuyer et héritier de la duchesse d’Aoste, née Laetitia Bonaparte, fille de la princesse Clotilde, la sainte de Moncalieri.
Vina Bovy in La Rampe (1937)
André de Badet:
Loss of meaning
About
gan nā‘ûl ’ăḥōṯî kallâ / gal nā‘ûl ma‘əyān ḥāṯûm
Op een gravure uit de Zikarón bi-Yerushalayim (Istanbul, 1743) verschijnt Jericho als een door een labyrint omwalde stad: weelderig, verward, in zichzelf besloten. Wat haar afscheidt en behoedt, is een doorgang-vertragend claustrum. Een drempel die de aandacht dwingt zich te vernauwen, te verscherpen. De weg naar binnen is niet recht, noch wijd. Wat binnen ligt, is behoed. Verborgen en bewaard.
Contact
yo.
