About
gan nā‘ûl ’ăḥōṯî kallâ / gal nā‘ûl ma‘əyān ḥāṯûm
Op een gravure uit de Zikarón bi-Yerushalayim (Istanbul, 1743) verschijnt Jericho als een door een labyrint omwalde stad: weelderig, verward, in zichzelf besloten. Wat haar afscheidt en behoedt, is een doorgang-vertragend claustrum. Een drempel die de aandacht dwingt zich te vernauwen, te verscherpen. De weg naar binnen is niet recht, noch wijd. Wat binnen ligt, is behoed. Verborgen en bewaard.
Deze plek is een echo van het Canticum Canticorum, een beeld dat balanceert tussen verlangen en afzondering, tussen het vruchtbare en het afgeschermde. Een tuin met muren is een plaats van aandacht: waar het onkruid wordt gewied, waar elke plant zijn naam draagt, waar stilte een vorm van arbeid is.
In die geest is ex horto conclvso opgevat: niet als retraite, maar als een poging tot ordening. Hier leg ik gedachten, fragmenten, observaties neer. Sommige zijn zorgvuldig gesnoeid, andere ranken nog — tastend, vragend, buiten vaste lijnen. Wat groeit, groeit onder toezicht, maar niet onder dwang.
Vaak heb ik weinig te vertellen. Deze blog is daarom geen dagboek, geen etalage, geen proclamatie. Eerder een fragmentarium. Of herbarium. Mijn bladeren verzameld onderweg, gedroogd tussen de regels, en met aandacht bewaard.